Deprem Yarasıyla Sanata Dönüşen Hayat

0

BEĞENDİM

0

HATAY’daki depremde yakınlarını kaybeden Didem Yılmaz (37), yaralarını İzmir’in Menemen ilçesinde tanıştığı çömlek sanatıyla sardı. Memuriyeti bırakarak, kendisine seramik, polyester ve heykel boyama atölyesi açan Yılmaz, “Bu atölye rehabilitasyon merkezi gibi oldu. Gülüyoruz, eğleniyoruz, üretiyoruz. Üretmek insanı hayata bağlıyor. Hepimize ilaç oldu” dedi.

Kahramanmaraş merkezli olarak 6 Şubat 2023 tarihinde yaşanan depremde, Hatay’da yakalanan Didem Yılmaz, birçok yakınının hayatını kaybetmesi nedeniyle büyük bir acı yaşadı. Depremin ardından ailesiyle birlikte İzmir’e yerleşen Yılmaz, burada yepyeni bir hayat kurmaya karar verdi. Memurluğu bırakıp, çocukluktan beri sevdiği el sanatlarına yönelmeye başladı. Enkazdan birlikte çıktığı annesi Sevim Yılmaz’ın (61) da desteğiyle bir atölye kuran Yılmaz, başlangıçta bir hobi olarak gördüğü seramik ve çömlek yapımını zamanla tutku haline getirdi. Atölyesinde hem çocuklar hem de yetişkinlerle bir araya gelen Didem, katılımcılara keyif dolu ve yaratıcı bir deneyim sunuyor.

Didem Yılmaz, depremin anısında yaşadıklarını anlatırken “İzmir’e geleli yaklaşık 2,5 sene oldu. Depremden sonra buraya geldim. İki ablamdan biri öğretmen olduğu için Hatay’da yaşıyorduk. Ben de Hatay’da Sosyal Hizmetler’de 8 yıl memur olarak çalıştım. O gün, yani pazar gecesi deprem oldu. Zor geçen 6 gün sonrasında, ailemden birçok kişi enkaz altında hayatını kaybetti. Evimiz yıkıldı. Evde 3 kişiydik, 2 kedimiz vardı. Kedilerim üstüme atlayarak beni uyandırdı ve hemen annemin yanına gittim. Yaklaşık 2-3 dakika sonra depremin sarsıntısı başladı. Deprem sırasında annem, babam ve ben sarılarak yatağın kenarında beklemeye başladık ancak sarsıntı bitmedi. İkinci deprem geldiği zaman, 5 katlı bir apartmanın birinci katında bulunuyorduk ve bu sarsıntı gerçekten çok şiddetliydi. Sonunda, büyük bir boşluk oluştu ve oradan çıkmayı başardık. Oturduğumuz mahallede çökmeyen hiç bir bina yoktu” dedi.

‘HAYATA KARIŞMAYA BAŞLADIK’

Yakınlarına ulaşmaya çalışırken Yılmaz, ablası, eniştesi ve 1 yeğeninin 6 gün sonra enkazdan cansız halde çıkarıldığını belirtti. Daha sonra İzmir’e kuzenlerinin yanına gelerek yeni bir hayat kurmaya çalıştığını ifade etti. “Ege Üniversitesi mezunuyum ve İzmir’i çok seviyorum. Huzurlu bir alan arıyorduk ve İskenderun’dan çıkana kadar her yerde yıkım hissi yaşadık. Kuzenlerim burada yaşıyordu, onların evinde bir süre kaldık. Çiğli Sosyal Hizmetler Müdürlüğü’nde çalışmaya devam ettim. Müdürlerim bana çok yardımcı oldu ama annemi evde yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bir süre psikolojik yardım aldık ama insanın kendi kendini tedavi etmesi gerekiyor. İzmir’de bir atölyeye annem ve ablamla birlikte kaydolduk ve hayata karışmaya başladık. İzmir de deprem bölgesi olduğu için ufak depremler oluyordu; kapalı alanda kalma korkum vardı. Çocukluğumdan beri el sanatlarına da meraklıydım ve bir gün annemin boyama yaparken mutlu olduğunu gördüm. Bu benim için paha biçilmez bir andı ve ‘Niyet edene Allah yardımcı olur’ dedim. Memurluktan ayrılıp bu işe girmeye karar verdim.”

HAM ÇÖMLEĞİ ŞEKİLLENDİRİP BOYUYOR

Menemen’de 2 yıldır sanat atölyesi işlettiklerini belirten Yılmaz, katıldığı